نه آفاق اک ۾، نه فطرت عقابي
ڪندين آسمانن جي ڪيئن بي نقابي؟
خدا کان سوا ڪنهن جي آڏو نه نِوڙان،
سَڏي تنهن ڪري ٿو زمانو وهابي.
ڏسي انقلابن کي سوريءَ تي ٽنگيل،
نه ٿو ڪوئي اڳتي وڌي انقلابي.
هي طبقن جي تقسيم، ماڻهن ۾ ويڇا،
رڳي آهه فڪر ۽ نظر جي خرابي.
چون ٿا ’وطن - واس‘ مزدور هاري،
کپي ڪا نه جاگيرداري / نوابي.
نه جيئرو رهيو لاڙ جو ماڻهو ٿر ۾،
مري ويو سڪيءَ تي پرندو هو آبي.
لهن خواهشون ٿيون خيالن ۾ لائون،
گلابي لباس، عالمِ نيم خوابي.