دل تي ڳوڙها وسائڻ ڇڏيو
مون کي ڪک پن وهائڻ ڇڏيو.
جوڙ ڪڪرن سان ڇا چنڊ جو،
هيءُ لِڪڻ ۽ لڪائڻ ڇڏيو.
يا ته پيرن ۾ ڇيريون ٻَڌو،
يا ته ڳائڻ وڄائڻ ڇڏيو!
پوءِ نه ايندي، جي هيڪر وئي،
زندگيءَ کي ستائڻ ڇڏيو.
سڀ ڪو سمجهي ويو موت کي،
سُورين کي سجائڻ ڇڏيو.
سجُ ۽ چنڊ روشن اڃا،
بلب، ڏيئا جلائڻ ڇڏيو.
خودبخود دل به ويندي ملي،
صرف اکيون ملائڻ ڇڏيو.
هڪ دفعو آزمائي وٺو،
روز روز آزمائڻ ڇڏيو.
يا رکو پاس دل جو ”وفا“!
يا صفا دل لڳائڻ ڇڏيو.