اڪيلو پيو برف وانگر ڳرين ٿو
ملڻ جي تڏهن ڀي نه ڪوشش ڪرين ٿو.
تون خود پنهنجي رستي جي ديوار آهين،
نه اڳتي وڌين ٿو، نه پٺتي ورين ٿو.
چيومانس: ”ايذاءُ آ عشق تنهنجو“
چيائين: ”مون کي ڇا، ڪرين ٿو – ڀرين ٿو؟“.
بدن کي نه سينگار ماڻهن جي خاطر،
اکيون پَٽ! ٺهڻ جي بهاني کرين ٿو.
تون لاڙي نه آهين، ٿري آهين شايد،
نه تانگهو ترين ٿو، نه اونهو ترين ٿو.
الئه ايترو حُسن ڪنهن کان وتو ٿئي،
سراپا صنم! بلب وانگر ٻرين ٿو.
جهنم رسيد آهين ان جي بدولت،
’وفا‘ جنهن جي نالي وٺڻ سان ٺرين ٿو.