تڪڙي تڪڙي وکَ کڻي ٿي دنيا
شايد پنهنجا ساههَ ڳڻي ٿي دنيا.
سانوڻ جي برسات وسن ٿا ٽانڊا.
ڇاڻيون ٿا انسان، ڇڻي ٿي دنيا.
مانڊو آهيان، ڏند ڀڃڻ ڄاڻان ٿو،
ورنه ڏاڍا ڏنگ هڻي ٿي دنيا.
هاڻي ٻڏڻو – ترڻو توکي پوندو،
مون کي ڀي ميهار! وڻي ٿي دنيا.
پيرن ۾ زنجير هٿن تي مينديون،
ڪهڙي جُڳ جا ٻارَ ڄڻي ٿي دنيا.
سچُ چوي ٿو، سچ چوي ٿو شاعرُ،
ڪُوڙ هڻي ٿي، ڪُوڙ هڻي ٿي دنيا.