سندءِ تدبير هان، تقدير ناهيان
نه ڏس حيرت سان مان تصوير ناهيان.
مون کي منهنجي مرڻ کان پوءِ پڙهجان،
مان پنهنجي دُور جي تحرير ناهيان.
نه ڊِڄ، مان رحمدل درياهه آهيان،
بتيلا! لهر ناهيان، وِير ناهيان.
جيئڻ چاهيان ٿو مان پنهنجي رضا سان،
مان ڪنهن جي پيءُ جي جاگير ناهيان.
سڙي ويندين لُڪن، جهولن ۾ ناحق،
پري ٿي مان ڏکڻ جي هير ناهيان.
فقط عورت جي رکُ اميد مون کان،
وفا! سهڻي نه آهيان، هِير ناهيان.