زنگ آلود هر صليب آهي
ننڊ ۾ سچ جو نصيب آهي.
جُرم آهي کِلڻ، گُناهه روئڻ،
ظلم جو فلسفو عجيب آهي.
درد پنهنجا کڻي وڃان ڪاڏي،
ڪوئي حاذق نه ڪو طبيب آهي.
جو امير آهي سو امير آهي،
جو غريب آهي سو غريب آهي.
شعر آهي نه شاعري آهي،
ڪوئي شاعر نه ڪو اديب آهي.
ڇا تي ماڻهن جو ميڙُ گڏ ٿيو آ،
ڪو خطاب ۽ نڪو خطيب آهي.
آهه انسان ئي مثال ”وفا“!
مَرگِ اِنسانيت قريب آهي.