قصيدو
داستانا ٻيا به ٿِيا، هي داستانو دنگ آ.
ڪربَلا ميدان جو، هِڪ هِڪ فَسانو دنگ آ.
خط لکي تن دعوتون ڏئي، دوکو دلبر سان ڪَيو،
دُشمنن جي دعوتن جو، آجيانو دنگ آ.
جِن جو آقا عرش تي، جانب جُتيءَ سان ٿي ويو،
بَند اُن جي ٿيو ٻَچن جو، آبدانو دنگ آ.
ٻاهتر ٻيلي سندس ۽ ٻئي طرف ٻارنهن هَزار،
بس فقط بيعت سندو، بيحد بَهانو دنگ آ.
جن ڏٺو ڪڏهين نه هو بَس، سِجّ چنڊ ساري ڄَمار،
کامي خيمان ويا سندن ۽ قيد خانو دنگ آ.
زخم هِڪڙا زورور، ٻيو اُڃّ تڙپايو تَمام،
ٽيو ٻچن ٻاڪار هُئي، ظالم زمانو دنگ آ.
قُرب سان قُرباني اهڙي، ڪونَ ڪئي ڪنهن ڀي ڪڏهين،
رَبّ جي راڻو رضا تي، ٿيو روانو دنگ آ.
ڪُل قصيدا ڪيترا، آيا لکي شاعر اَديب،
هي شهيدي شانَ تي، سادو ترانو دنگ آ.
حُر ڪِري قدمن ۾ پيو، بس جوش جذبي سان “جمال”،
جيڪو جُرئت ۽ جسارت ۾ يگانو دنگ آ.