شاعري

ڪلامِ جمال

”جمال“ صاحب رِوايتن جو امين شاعر آهي، پختو سُخنور آهي، فني لحاظ کان استاد شاعر آهي. دؤر جديد ۾ جيڪي شاعر پنهنجين فني صلاحيتن سان معتبر مقام حاصل ڪري چُڪا آهن، انهن مان هڪ معتبر شاعر آهي. مضبوط ايمان ۽ صالح عقيدي سان هو سماجي براين کان ”باغي“ شاعر آهي. بي ربط سماجي نظم ۽ معاشري جي اڍنگي چال خلاف هو سخت مزاحمتي شاعر آهي. اخلاقيات جو مجسم، انسانيت جو علمبردار ۽ پنهنجي ملڪ ۽ قوم سان محبت ڪندڙ هِن شاعر وٽ اعليٰ انساني قدرن جا جهجها جهول ڀريل آهن.
Title Cover of book ڪلامِ جمال

  ننڊ نيڻن جي ڦِٽي وَئي، يار تولئه دلرُبا،

ننڊ نيڻن جي ڦِٽي وَئي، يار تولئه دلرُبا،
ڪيترا دل کي رَسيا، آزار تولئه دلرُبا.

زَرد چهرو، مُنهن ڪُوماڻل، خشڪ اکيون ٿي چُڪيون،
جهونا اکڙين جا ٿيا، جهالار تولئه دلرُبا.

جي ٿئين مهمان مُنهنجو، مَھ لَقا محبُوب تُون،
پنهنجي پنبڻين جا وڇايان، وار تولئه دلرُبا.

گُل گُلابي، گُلبدن، گُلفام، گُل رُو، گُل حَسين،
تنهنجي پائڻ لاءِ وَرتم، هار تولئه دلرُبا.

شاد ۽ آباد تُنهنجو، شل رهي جَلوو “جمال”،
سَرس سُهڻا مون ڪيا، سينگار تولئه دلرُبا.