عِلم، اَهليت، عقل جا، تو وٽ خَزانا کوڙ هُئا،
تُنهنجو تھ دل ساڻ ڪن ٿا، عِشق وارا اَحترام.
تُون “ڀٽائيءَ”، ساڻ ڀيچي، تُنهنجو “سامي” آ “سچل”،
رازدان “رومي” سندو، آهين “عنايَت” جو پَيام.
تُنهنجون “تجنيسون”، “ڪِنايا”، “اِستعارا” لاَجواب،
صِف اوَل ۾ ليکجين ٿو، شاعرن جو تُون اِمام.
تو ڪيو “منظُوم” سارو، ترجُمون “قُرآن” جو،
سَرس “افلاطون” کان هُئي، عقل تُنهنجي جي اڏام.
شَل هُجن تُنهنجي “قَبر” تي، رحمُتون رَب پاڪ جُون،
“جَنّتُ الفردوس” ماڻين، جيڪو تُنهنجو آ اِنعام.
“سُخنِوَر” تو جهڙو جَڳ ۾، جابَجا ناهي “جمال”،
“تاقيامت” تائين تُنهنجو، رهندو روشن نيڪنام.