گهڻائي سالَ ٿي ويا پَر، اُهائي رات ڪاري آ،
غريبن کي غمن ۾ ٿي، اچي اڄ بيقراري آ،
مهانگائي ايڏي ٿي وئي، جو هرڪا شئي اُڌاري آ،
اڃان تائين ته اڳواڻن، نه هڪڙي ڳالھ پاري آ،
اُهوئي دَور آمر جو، اُهو قانُون جاري آ،
رڳو خالي دِلاسن ۾، عُمر ساري گذاري آ.
اٽو، کنڊ، کير ۽ ڀاڄيون، مَٽر مُوري مَٿي آهي،
ڀَلاريون ڀينڊيون، پالڪ، بصر، گوبي گهٽي ناهي،
مڇي ڏاڍي مهانگي آ، ڇَڏيو مُرغيءَ ليکو لاهي،
چڙهي ويو تيل چوٽيءَ تي، وڃون ڪيئن ڪار کي ڪاهي،
اٽو ناهي، لٽو ناهي، اجهي جي انتظاري آ،
رڳو خالي دِلاسن ۾، عُمر ساري گذاري آ.
جڏهن کان “نورَ، نانگن” سان، اچي ياري رکي آهي،
تڏهن کان مُلڪ هن ۾ ٿي، اچي بس بيوَسي آهي،
پريشانيءَ ۾ هر ڪو آ، نه ڪنهن کي ڪا خُوشي آهي،
سواءِ چند ماڻهن جي، ٻين لئه خُودڪشي آهي،
“رڍن” جي رُوپ ۾ “بگهڙن”، ڪئي تخريبڪاري آ،
رڳو خالي دِلاسن ۾، عُمر ساري گذاري آ.
“روينيو” کان آهي زاري، ٿي کاتن تي خُواري آ،
رڳو منشيات ۽ چوريون، جُوئا ڀي جامَ جاري آ،
نه آفيسر ڪئي ڪنهن ڀي، اگهن جي پوئيواري آ،
جيالن جيب ڪترڻ جي، ڪئي تُرتئون تياري آ،
اچي هروقت ٿي تن لئه، اَندر مان آھَ و زاري آ،
رڳو خالي دِلاسن ۾، عُمر ساري گذاري آ.
“جمالَ” آخر وطن هن تان، ڪري تاريخ پئي چَٿرون،
اسان جي مُلڪ تي ناقِص، مُخالف جون آهن نظرون،
ڪڏهن ڀارت جي ڌمڪين جون، ٻُڌون هر روز ٿا خبرون،
ٿئي آزاد شل سنڌڙي، ٿين مقبُول تحريرون،
فققط اعلان تقريرون، رڳو بي روزگاري آ،
رڳو خالي دِلاسن ۾، عُمر ساري گذاري آ.