عاشقن کي عشق ۾، ملندا ئي بس آهن عَذاب.
حسن والے دل دکھا کر، وہ سمجھتے ہیں ثواب۔
بي قدر، بي رحم ۽ بي درد آهن دلرُبا،
چھوڑدو بس دوستو، اب اور یہ دینگے عِتاب۔
انتظاري، بيقراري، عاشقن کي ٿي نصيب،
درد و غم کے زخم سھ کر، ہوگیا ہے دل کباب۔
چشم پُرنم آھ ! بَرلَب، چاڪ دامن ٿي چُڪا،
کتنے دل کو دے گئے، وہ درد دُکھ یہ اضطراب۔
ناز وارن جي نرالي، آهي بس عادت عَجيب،
مُنہ دکھا کر پھر چھپانہ، یہ تو اُنکا ہے حجاب۔
عشق مخفي ڪونَ ڪنهن جي، مَن ۾ رهندو آ مگر،
شیر دڑبا میں نہیں بس، چھپکے سکتا ہے جَناب۔
ڪن کي حاصل حسرتون، ۽ ڪن جي هنجھ ۾ گُل هزار،
اس سے بڑھ کر اے صنم، کیا اور ہوگا اِنقلاب۔
هر گهڙي هردم سدائين، شال پيو جرڪي “جمال”،
تاقیامت تک رھے، یہ خوبتر حسن و شباب۔