التجا
تون سَڀن جو آهين سائين، صحت خُوشيون ڪر عَطا،
رُوحَ کي راحت رَسائي، ڏي سِگهو شافي شفا،
حال هي منهنجو ڏِسي تون، پنهنجي راڻا ڪر رَضا،
اهڙي رونق ٿي پَوي، ڄڻ گهر ٿِئي باغِ ارِم،
پنهنجي رحمت، پنهنجي قُدرت ساڻ قادر ڪر ڪَرم.
مُشڪلاتون حل کڻي ڪر، منهنجون سڀ مالڪَ سَچا،
حال ناهي ڪوبه منهنجو، ڪر مَدد منهنجي مِٺا،
تنهنجو در داتا ڇَڏي، ڪيڏانهن وڃان بس تو سَوا،
هڙ حياتي صحت ڏيئي، ٺيڪ ڪر تن مَن صَفا،
اي بُلنديءَ جا ته صاحب، رک کڻي منهنجو ڀَرم،
خاص خلقيندڙ خُداوند، خُوب ڪر تون خُوش خُرم.
آهي هي فرياد منهنجو، آهين تون وارث وڪيل،
ڪوبه خالي ڪونَ ڇڏيو، پنهنجي تو دَر تان خَليل،
جيءَ جياريندڙ تون آهين، جانِ من جاني جَليل،
درد جو درمان ڪر تون، دلربا ڪر ڪو دَليل،
مير مُرسل جي مُهابي، دُور ڪر رنج و اَلم،
مهرَ پنهنجيءَ ساڻ مالِڪَ، منهنجي ڪر مَن جو مَلم.
منهنجو ٻيڙو ٻاجھ سان تون، ڪُنّ اُنهي مان اُڪار،
تارَ پاڻي ناهي تانگهو، ڪر اُڪاري مونکي پار،
ڪر مدد مشڪل ۾، منهنجي پاڪ اي پروردگار،
ڏي سَهارو ڪو سُکن جو، دل ٿِئي باغ و بَهار،
تنهنجي نالي کانسواءِ، ناهي تُرهو پڻ وَٽم،
ڪر سبب اهڙو ڪو سائين، شل نه ٿِئي ويجهو وِرم.
ڪر کڻي مقبول منهنجا، چند هي جملا “جمال”،
جهڙو تهڙو تنهنجو آهيان، تون ئي صاحب باڪمال،
تو سَوا ڪيڏانهن وَڃان، اي لاجوابِ لازوال،
مهر ڪر مونتي تون مالڪ، سڻ سمورا تون سَوال،
اي ڪَرم وارا ڪَرم ڪر، جلد ڏيکاري حَرم،
چاھَ سان چائنٺ چُمان شل، دلربا جي دمبَدم.