بيوفا بي رحم سان، اڄ دل لڳايو ٿو وڃان،
پُر جَفا بي تَرس تو لئه، جيءَ جلايون ٿو وڃان.
مون ڪيو توسان ڀَلو، پر آ لڳو توکي بُرو،
پاڻ کي قيدي بَنائي، غم پرايو ٿو وڃان.
تون ڀلي ڀانئين نه ڀانئين، تُنهنجو “عاشق” آهيان،
عاشقن جي لسٽ ۾، نالو لکايو ٿو وڃان.
قُرب مُنهنجي مان پيارا، ڪَس توکي ڪهڙو لَڳو،
تو نڀايو ڪونَ مُونسان، مان نِڀايو ٿو وڃان.
ياد ايندئي يار پنهنجو، جانِ من جاني “جمال”،
حُرف هي هڪڙو مِٺا، توکي ٻُڌايو ٿو وڃان.