عشق اُلفت جو سَبق، سُهڻا سيکاريو تو مونکي،
پِرت ڏئي پنهنجو ڪري، ويجهو ويهاريو تو مونکي.
هنج پنهنجي ۾ هيرائي، هارَ ٻانُهن جا وِجهي،
پنهنجي سيني تي سدائين، ٿي سُمهاريو تو مونکي.
حُسن وارا ٻيا به هُئا، عاشق فَقط توتي ٿيس،
پيار مان جنهن دم پرين، پاڻي پياريو تو مونکي.
درد مُنهنجي جي دوا، تون ڪر اَچي جلدي “جمالَ”،
مُنهنجو آهين تون مسيحا، ٿي جياريو تو مونکي.