“اکين جي عيد اڄ ٿيندي، صَنم مهمان ٿيڻو آ”.
پيارل جي ته پهچڻ جو، عجب احسان ٿيڻو آ.
ڪڍي ڪاوڙ اندر مان سڀ، اَچڻ وارو عجيب آهي،
اسان جي عشق اُلفت جو، اِجهو اعلان ٿيڻو آ.
پرين مون وٽ جڏهن ايندو، مُحبّت جو مزو ٿيندو،
رقيبن کي رَوش اِن تي، جَجهو جولان ٿيڻو آ.
وِڇائي واٽَ تي گُلڙا، اَدب سان مان اُٿي بيهندس،
مِلڻ ۽ اُن جي مُرڪڻ تي، ڪُسي قُربان ٿيڻو آ.
خُوشيءَ ۾ خُوش ڏسي مُونکي، مَري موذي ويندا مُنڪر،
اسان لئه عيد ٿي ويندي، اُنهن اَرمان ٿيڻو آ.
“جمالَ” آهي شُڪر رب جو، پيارل پيو پرين پرچي،
عجيبن جي اَچڻ سان ئي، دِلي درمان ٿيڻو آ.