وَرهين کانپوءِ ويچارو، کڻي اڄ ڪار آيو آ.
وَٺي جو ووٽَ ويو اڳ ۾، ڀڳل ڀوتارآيو آ.
اسان جنهن جا ڏنا ختمان، ڪُنيون مانيون ڪرايون سڀ،
اُهو اڄ ساڳيو ماڻهو، وَڏي لاچار آيو آ.
ٻَڌي هَٿڙا ٻئي ٻانهُون، رکي ٽوپي پيو پيرن تي،
فقيرن کان وٺي ڌاڳو، پنڻ پينار آيو آ.
پُراڻن کي به پرکيوسين، نئون نِروار ٿيو نِڪري،
بُخارن مان اُٿي اڄ هي، بِنھ بيمار آيو آ.
چَڙهيو تان ڪُجھ چڱو آهي، ڪِريو جي ڪنڌ ڀَڄي پَوندس،
مگر ڪُرسيءَ جي خاطر سَڀ، سَهڻ آزار آيو آ.
“جمالَ” آهي سدائين سچ، حقيقت حق چيو سڀ کي،
ڏِسي ڪردار اڄ هُن جو، لکي اَشعار آيو آ.