ڪونَ ٿو وسرين، مَن تان مُور،
ياد ڪندين پيو، تون به ضرور.
رات ۽ ڏينهن، صبح و سانجهي،
تات تري ٿي، تن ۾ تُنهنجي،
آس اَندر ۾، آڌيءَ اَسُور.
ناز سان نيڻن، تُنهنجي نايو،
گُهور گهڻن کي، تُنهنجيءَ گهايو،
غم نه ڏئي ڪر، ايڏو غُرور.
ڪين تون عاشق، پنهنجو وسار،
پرچي پيارا، ڪر تون پيارَ،
دوست نه ٿي تون، دل کان دُور.
قُرب ڪرڻ جو ، آهي سوال،
جلد ڏيکاري، پنهنجو “جمال”،
منٿ هيءَ مُنهجي، ڪر منظُور.