دل چوي ٿي دوست دلبر، گڏ گُذاريون يارَ ٻئي،
پرت جو پيو ند پائي، پاڻ ڪريون پيار ٻئي.
دل مِلائي دل سان دلبر، ميخ مُحبّت جي هَڻون،
لفظ دل جو “دال” ۽ جي“لام” آهن ڌار ٻئي.
هرَ گهڙي هردم سدائين، تات ٿي تَن ۾ تَري،
اِنتظاريءَ، بيقراريءَ، جا لَهن آزار ٻئي.
آئيني، يا آرسيءَ، ۽ مشتري زهره مِثل،
رُوح ۾ رهجي وِيم، تُنهنجا اُهي رُخسار ٻئي.
شل رهي تُنهنجو سَلامت، حُسن جوڀن ۽ “جمال”،
حُسن جوڀن سُونَهن سان گڏ، جام جلويدار ٻئي.