عُمر ساھَ ٿو اڄ سنگهارن کي ساري،
ڀلي ڇا به ڪر تون، نه ويهندس وساري.
مَري جي پَوان هِت، ڪجين لاش واپس،
جتي کيت خوش ٿي، چوپايا ٿو چاري.
رڳو تات تن ۾، اباڻن جي آهي،
وڃان شل مان واپس، وطن واڳ واري.
“جمالَ” آهي جيءَ ۾، حبيبن جي حَسرت،
پَون ياد جي ٿا، سي ڏاتر ڏيکاري.