آرزو آهي گهڻي ٿي، دوست جي ديدارَ جي،
آرزو آهي گهڻي ٿي، دوست جي ديدارَ جي،
مَھ لقا ۽ مھ جبين، محبوب پنهنجي يارَ جي،
دلرُبا دلبر دُلاَري، هُن هنيين جي هارَ جي،
ويل هڪ وِسري نٿو، اکَڙين ۾ آهي اِنتظار،
دل نه آهي ۽ نه دلبر، ڪيئن اچي مونکي قرار.
اچ پيارا قرب ڪر تون، ڪين ٿي مونکان خَفا،
منهنجي هن الفت جي عيوض، ڪين ڏي جاني جَفا،
وهم دل جا ڇَڏ وساري، ڪر وري وعدي وفا،
مهر ڪر اچ مون ڏي موٽي، ڪر نه بيوس بي قَرار،
دل نه آهي ۽ نه دلبر، ڪيئن اچي مونکي قرار.
مِل مٺا محبوب تون، نَت مفت ۾ ويندس مَري،
روز روئي پيو مان ساريان، ڪيئن ڀَلا توکي سَري،
سوچ ڪر تون ٿي سياڻو، اچ وطن واپس وَري،
پنهنجي عاشق کي پرين، ايڏو نه ويهي تون وِسار،
دل نه آهي ۽ نه دلبر، ڪيئن اچي مونکي قرار.
تون جي ايندين عيد ٿيندي، اچ سگهو جاني “جمالَ”،
جاڳ ۾ يا خواب ۾، آ خُوبرو تنهنجو خَيال،
مانَ مون مهجُور جو، والي ڪري توسان وِصال،
رات ڏينهن ٿي تات تنهنجي، اچ پرين ڪر تون پيار،
دل نه آهي ۽ نه دلبر، ڪيئن اچي مونکي قرار.