دوست دلبر دل کَسي آ، دُور گهارڻ نارَوا،
جيڪي مُحبّت ۾ مَري ويا، تن کي مارڻ نارَوا.
دل کَسي ڌاڙو هَڻي ويو، درد ڏيئي دلرُبا،
خُود کِلي پيو پاڻ، مون لئه، هنجُون هارڻ نارَوا.
حسرتون دل ۾ رَهن ٿيون، دوست جي ديدارَ جون،
وصل جا وعدا ڪري، آ ايئن وسارڻ نارَوا.
بي قَدر اڳيان نه پنهنجو،، سر وَڍي رَک تون سَدا،
ڪو قدر جنهن وَٽ نه آهي، انکي سارڻ نارَوا.
ائين مناسب ناهي توکي، جانِ من جاني “جمالَ”،
پهريائين پيار ڏئي، پو آ ڌڪارڻ نارَوا.