وڃان شل مان وَطن واپس، ڏسان ڌَڻ ڪي ڌنارن جا،
تکا طعنا وڃي لاهيان، ميرانڏيءَ جي مَيارن جا.
وَٺا منهنجي وطن مينهڙا، ڏُکيا گُذرن سندم ڏينهڙا،
نِڀاهيان ڪيئن توسان نينهڙا، ڏسان منهن مالَ وارن جا.
اَميرن جي نه آ عادت، نِماڻن سان رکڻ نَفرت،
ڪريان تو ساڻ ڪيئن قُربت، ڇڏي پاڙا پنوهارن جا.
“جمالَ” آئون اباڻن جُون، نِهاريان روز ٿي راهون،
اِجازت ڏي وڃان آئون، سُڻان سُرڪي سنگهارن جي.