اوهان جي عشق ۾ دل ٿي، رهي دلدارَ ديواني،
ڪرم جي ڪا اسان تي ڪر، نظر نروار نُوراني.
نهاريان روز پيو راهُون، کڻيو اکڙيون اوهان جي لَئه،
سِڪائڻ مان ته ڇا سرندئي، سڄڻ سرڪار سيلاني.
سَري هڪڙي نه ساعت ٿي، صُبح سانجهي پيو ساريان،
لهي غمگين شل دل تان، هينئن جا هار حيراني.
سَمايل تُنهنجي صورت آ، سدائين مُنهنجي سيني سان،
مِلي محبُوب وڃ مونسان، ڪري انوار احساني.
“جمالَ” آهي جَجهي اڄ ٿي، توهان جي تات تَن مَن ۾،
ڳنڍڻ جي ڳالھ ڪر ڪا تون، ڇنڻ ڇَڏ يارَ ياراني.