وئي بهاري موڪلائي، ٿي خزان توکان سوا.
اڄ اڪيلو يار جاني، ٿو رهان توکان سوا.
دل منجهاري ۾ مري ٿي، اي مٺا محبوب سُڻ،
ڪٿ وڃي مان حال هي، اڄ اوريان توکان سوا.
گُنهگارن جي ڪتابن، ۾ لکيو نالو وتان،
پيش دلبر مان وڃي، ڪنهن کي پوان توکان سوا.
روز راهُون تُنهنجون تڪيان، نت نهاريو نِڪريو،
غرق غم ۾ يار اڄ، مان آهيان توکان سوا.
ڪنهن طرف مان ڪين آهيان، سوز ساڙي سُورَ جو،
دل نه آهي ۽ نه دلبر، درميان توکان سوا.
مَئي ڪِٿي، محفل ڪِٿي، ميڪش ڪِٿي، ساقي ڪِٿي،
خُون دل جو حوضِ دل مان، ٿو پيان توکان سوا.
راز جو تقرير ۾، مون ٿي لِڪايو عام کان،
چئي چُڪس تحرير ۾، سو رازدان توکان سوا.
ڪين ٿي مقبول مُنهنجي، اِلتجا ڇا جي ڪري،
منهنجي دل جو آهي اُجڙيل، آشيان توکان سوا.
شاد ۽ آباد شل، تُنهنجو رَهي حُسن و “جمال”،
خُوش هُجين جت ڀي هُجين، ٻيو ڇا چوان توکان سوا.