اُڪنڊ ۾، اَسان جي، آهي دل ديواني،
مِلڻ جي ڪَريو ڪا، مِٺا مهرباني.
اوهان جي اُڪنڊ ٿي، تَري روز تَن ۾،
اَصل کان اوهان جي، مُحبّت آ مَن ۾،
اَچو يا اُماڻيو، نياپو نشاني.
سِڪڻ روز سارڻ، ٿي عادت اَسان جي،
مُحبّت ڪرڻ ٿي، عبادت اسان جي،
حسينن سَوا ٿي، هنيين ۾ حيراني.
“جمال” آهي سُهڻن جي سَر جو سَوالي،
ويا جيڪي وِڇڙي، وَرائيندو والي،
ٿين شل نه پوءِ، جُدا مُونکان جاني.