مُخالف لئه تِکي تلوار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
مُخالف لئه تِکي تلوار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
ڪندو ويريءَ مٿي مان وار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
اَميرن سان نه پئي پنهنجي، خُوشامد مان نه ڪھ ڄاڻون،
غريبن جو يقيناً يار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
پَلنگ ۽ پوش پوشاڪُون، نه موٽرڪار آ مون وَٽ،
غريب آهيان غريبي ٻار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
ڪئي اڳرائي ڪا ناهي، پرائي توڙي پنهنجي سان،
وِڙهڻ کان پو بِنھ بيڪار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
سڄڻ لئه صاف سينو آ، مُخالف جو نه آهيان مان،
سچي ساٿيءَ سندو غمخوار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
تَصوّر ئي تَصوّر ۾، دٻايان دُشمنن کي ٿو،
تڏهن دُشمن جي دل تي بار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
پَرائي ٻوڙ “ٻڪرن” جي، نه ڳوليان ٿو مان ڳوٺن ۾،
نه مانيءَ جي پُٺيان ٿيو خُوار، آهيان، هئس ۽ رهندس.
“جمالَ” آهيان اَصل کان ئي، ثناگر پنهنجي سُهڻي جو،
لِکندو عِشق ۾ اَشعار، آهيان، هئس ۽ رهندس.