وفا جي گُل کي وفا چمن جو، وفا جو والي وفا مون سمجهو.
وفا جي وادي، وفا سان ڀريل، وفا کي باغِ بقا مون سمجهو.
وفا جا وعدا، وفا جون ڳالهيون، وفا جي خُوشبوءِ، وفا جون خُوشيون،
وفا ۾ رازو رضا جو رکيل، مزو وڏو جابجا مون سمجهو.
وفا جي موسم، وفا جو ويلو، وفا جي ساعت، وفا گهڙيءَ ۾،
وفا جون نظرون، وفا جون مُرڪون، وفا سچائي سخا مون سمجهو.
وفا جي جُهڙڦُڙ، وفا جو مينُهن، وفا جا بادل، وفا جون بوندون،
وَسي جڏهن ڀي جِتي پون ٿا، اُتي وڏائي مزا مون سمجهو.
وفا جو واءُ، وفا جون وصلون، وفا جي حالت، وفا جو ميلو،
وفا جون سوچون، وفا ڪرڻ سان، وفا جو پُتلو عطا مون سمجهو.
وفا جي وڻ ۽ وفا جي ٽارين، وفا جي پَن گُل، وفا جي غُنچن،
وفا جي پاڙن پَتن جي اَندر، وفا کي رب جي رضا مون سمجهو.
وفا جون لاهيون، وفا جون چاڙهيون، وفا جون واٽون، وفا جي منزل،
وفا جو مقصد “جمالَ” سوچي، وفا کي دل جي دوا مون سمجهو.