دل کَسي ڌاڙو هَڻي ويا، ديد ٻئي دلدارَ جا،
خُوبتر هُئا ٻئي خُماريل، نيڻ نرمل يارَ جا.
ڪاريون، ڪُنڊيون، ڪَٽاريون ۽ پياريون پيشوَر،
نيمچا نيڻن ۾ رکيل، تيز هئا تلوار جا.
نيڻ نُوري، هُئا حِضوري، ٻئي بلوري بهترين،
“سامري”، سحري سراسر، هُئا عَجب انوارَ جا.
وَئي وَڻي، اک جي اَڻي، ويا دل کَڻي دل جا ڌَڻي،
تير ۽ تبرن کان وڌ، غمزا هُئا غمخوارَ جا.
هڪ نَوابي ٻيا شرابي، ٽيو جَجهو تِن ۾ “جمال”،
سي سدا سُونَهن ڀلي پيا، جامَ جلويدارَ جا.