حُسن جَوانيءَ مَٿي اي جاني، ڪَبو نه ايڏو غُرور آهي،
ڪڏهن به ڪنهن کي ٿيو نه حاصل، سدائين سُهڻا سُرور آهي.
عُمر اَجائي غَمن ۾ گُذري، اوهان کي وياسين اسين ڇو وسري،
مِٺن منجهان اڄ ڪَڙا ٿي پياسين، اِهو ڪِٿي جو ڪَلُور آهي.
اوهان جو ن يادون اسان جي دلبر، تَرن ٿيون تَن ۾ گَهڙي گَهڙي،
ايندو تَصوّر اوهان جو دل ۾، صبح ۽ سانجهي اَسُور آهي.
وَفا جي بدلي جَفا ڏيو ٿا، سَخا جو سوچي خَفا ٿيو ٿا،
اُنهيءَ جو مطلب “جمالَ” آخر، مِٺا ڪو ظاهر ضَرور آهي.