شاعري

ڪلامِ جمال

”جمال“ صاحب رِوايتن جو امين شاعر آهي، پختو سُخنور آهي، فني لحاظ کان استاد شاعر آهي. دؤر جديد ۾ جيڪي شاعر پنهنجين فني صلاحيتن سان معتبر مقام حاصل ڪري چُڪا آهن، انهن مان هڪ معتبر شاعر آهي. مضبوط ايمان ۽ صالح عقيدي سان هو سماجي براين کان ”باغي“ شاعر آهي. بي ربط سماجي نظم ۽ معاشري جي اڍنگي چال خلاف هو سخت مزاحمتي شاعر آهي. اخلاقيات جو مجسم، انسانيت جو علمبردار ۽ پنهنجي ملڪ ۽ قوم سان محبت ڪندڙ هِن شاعر وٽ اعليٰ انساني قدرن جا جهجها جهول ڀريل آهن.
Title Cover of book ڪلامِ جمال

اي ڌڻي تون مهر پروَر، هاڻ بارش بند ڪر.

اي ڌڻي تون مهر پروَر، هاڻ بارش بند ڪر.
تو سَوا ٻي ناهي واهر، هاڻ بارش بند ڪر.

“ساڪرو”، “سائين گولائي”، ۽ “ٻُهارا” ويا ٻُڏي،
دربَدر ٿيو آهي گَهر گَهر، هاڻ بارش بند ڪر.

“پُنبري” ۽ “پَٽ مڙهو”. ويو حال “هالاٺيءَ” سندو،
ڪلهي تي آ تن جي ڪوڏر، هاڻ بارش بند ڪر.

“ليٽ”، “ٽاڪاڻي”، “لڌيه” ويو “ماکِياري” مان مَزو،
آهي ٿيو “مُوساٽ” “منڇر”، هاڻ بارش بند ڪر.

۽ “ڪَلر سرڪاري”، “ڊُونڊي”، “پارڙو” پاڻي ٿيو،
ڄڻ لڳي پئي آهي “ڪينجهر”، هاڻ بارش بند ڪر.

“موليپوٽا”، “ماسودي”، “ڪڪڙانڊ” جو ويو ڪم لَهي،
ناهي “ڀانيري” ۾ ڪا ڀرَ، هاڻ بارش بند ڪر.

ٿيا “بُڪيراڻيءَ” ۾ بيوس، “چوبندي” چَٽ ٿي وَئي،
“وارکيءَ” وارن مان ويو وَر، هاڻ بارش بند ڪر.

ويا هَليا “گدرا” “هنداڻيون”، “ديھ دُٻو” وئي دَم ڇَڏي،
پيا رُوئن ظالم زوراوَر، هاڻ بارش بند ڪر.

ٻيا به پاسا ٻوڏ ۾ پَر، “ساڪرو” سارو “جمالَ”،
ڪڍ ڪَڪَر ڪاڪار ٿئي، ٻئي طرف مينَهن جي مِهرَ ڪر.