ملڪي اقتدار ۾ اوچتو تبديلي :
اتفاق سان ٻئي ڏينهن اڱاري جي صبح 5 نومبر 1996ع تي پاڪستاني ر يڊيو خبرون ٻڌايون ته، “آڌيء رات صدر اسيمبلي ٽوڙي نگران وزير اعظم معراج خالد مقرر ڪري ڇڏيو آهي. 3 فيبروري 1997ع تي نيون چونڊون ٿينديون.” انهي خبر نيون قياس آرايون پيدا ڪري ٿرٿلو مچائي ڇڏيو. اسان جي ملڪ تي، هن ملڪ جي ڄائي ڄم کان وٺي ٻن طاقتن سرمايه داري ۽ جاگيرداري جو تسلط رهيو آهي انهيء ڪري جڏهن به سرمايه دار يا جاگيردار جي مفاد کي نقصان ٿيندو يا ٿيڻ جو انديشو هوندو آهي ته، سرمايه دار يا جاگيردار پنهنجي ڀاڙيتو ميڊيا ۽ ڪرايه دار نشرياتي ادارن ذريعي واويلا مچائيندو آهي ته ملڪ جي غريب ۽ ڏتڙيل عوام تباهه ٿي وئي، پورهيت ۽ هاري پنهنجي حقن کان محروم ڪيا پيا وڃن. جمهوريت پامال ٿي رهي آهي وغيره. حالانڪه غريب عوام جو فقط نالو استعمال ڪيو ويندو آهي حقيقت ۾ انهن سرمايه دارن کي پنهنجن مفادن کي ٺيس پهچڻ ڪري انهي اجائي واويلا مچائڻ جي ضرورت پيش ايندي آهي. هتي جو غريب عوام هتي جي طاقتور ڌرين جي گهاڻي جو ڍڳو آهي انهيء ڪري اهو به انهي غلط پروپيگنڊا جي چڪر ۾ اچي وڃي ٿو پوءِ هر طرف جلوس جهنڊا ۽ ڏنڊا ڏسڻ ۾ ايندا آهن. اسيمبلين جي ٽٽڻ جو پس منظر به ڪجهه اهڙو هو. توڙي جو ملڪ عدم استحڪام جو شڪار هو پر مون کي پنهنجي زيارت حرمين جو اونو هو.
ڪجهه ڏينهن بعد خبر پئي ته، ٻين دوستن به ريگيولر اسڪيم تحت حج جا فارم ڀريا آهن. جهڙوڪ: گل محمد ولد شهلي خان لغاري ڳوٺ مسڻ وڏي، بسم الله خان پٺاڻ مسڻ وڏي، غلام محمد ولد ڪريم بخش لغاري ڳوٺ قاضي نور محمد لغاري لڳ مسڻ وڏي، ڊاڪٽر منٺار ٿيٻو ميرپور خاص ۽ سائين حافظ محمد خان سومرو دوآٻو حيدر آباد. اهو ٻڌي ڏاڍي خوشي ٿي جو اهي سڀئي دوست ڀلي ولايت ۾ حج جي موقعي تي گڏ هوندا ۽ اهڙي ڀلاري سفر ۾ هڪ ٻئي جا ساٿي بنبا. انهن دوستن سان روبرو ملي کانئن پڇي پڪ ڪيم ته اهي به مون وانگر حج جا اميدوار ٿي فارم بحال ٿيڻ جي اوسيئڙي ۾ هئا.