طواف زيارت:
آئون طواف زيارت جو ارادو ڪري اٿي تيار ٿي بيٺس ته، رحيم ڏني چيو ته، مون کي سخت بخار آيو آهي. مون ۾ هلڻ جي طاقت ڪونهي انهي ڪري تون وڃين ته ڀلي وڃ. بس پوءِ روڊ وٺي سڌو اچي حرم شريف پهتس. 11 ذوالحج جمع جي رات هئي ۽ وقت تقريباً رات جا ڏهه ٿيا هئا. حرم شريف (مسجد الحرام) جي ڇت تي وڃي طواف شروع ڪيم ڇو ته هيٺ بنهه رش هئي. البت ڇت تي رش گهٽ هئي.
جيئن ته، طبيعت انتهائي ڪريل هئي انهي ڪري طواف ڪندي ڪمزور وکون کڻي رهيو هئس ۽ ٻيو ته، ڇت تي طواف ڪرڻ وقت هڪ چڪر به تمام ڊگهو ٿئي ٿو انهي ڪري مون کي هڪ چڪر پورو ڪرڻ ۾ به ذري گهٽ منو ڪلاڪ لڳي ويو ٿي. اڃا چار چڪر مس پورا ڪيا هئم ته، پنهنجي ڀرسان هڪ همراهه کي تڪڙيون وکون کڻندي ڏسي جان کڻي نظر ڪريان ته، ڊاڪٽر غلام محمد ٻگهيو ولد حاجي مٺو ٻگهيو (زميندار لڳ مسڻ وڏي) وڃي رهيو آهي. منهنجي نهارڻ تي هن به مون ڏي ڏٺو ته، سڃاڻي ورتائين ۽ سلام ڪندي ڀاڪر پائي مليو، وڌيڪ چيائين ته، آئون طواف پورو ڪري سامهون واري قبه نما هال وٽ وڃي ويهندس، توهان به فارغ ٿي اتي اچجو، ۽ پوءِ تفصيل سان ڪچهري ڪنداسون. پر آئون جڏهن طواف مڪمل ڪري، نفل ۽ دعا کان واندو ٿي انهي قبه نما هال وٽ پهتس ته ڊاڪٽر غلام محمد صاحب مون کي نظر نه آيو، انهي ڪري وري وڃي صفا مروه جي سعي(ڊوڙڻ) لاءِ روانو ٿيس. سعي مڪمل ڪري دعائون گهري آب زمزم سان پوري طرح سيراب ٿي، ساهي پٽڻ لاءِ ڇت تي ئي ويهي رهيس. ٿوري دير آرام ڪيم ته، تهجد جي اذان آئي ۽ وضو تازو ڪري تهجد پڙهي ذڪر فڪر ۾ هئس ته، فجر جي اذان آئي. جنهن بعد جماعت سان فجر نماز ادا ڪري حرم شريف مان روانو ٿي جاءِ تي آيس. اڃا 11 ذوالحج/ 18 اپريل جمع جي ڏينهن جو سج ظاهر ڪونه ٿيو هو ته، ڪمزور طبيعت کي ڪجهه آرام ڏيڻ خاطر ليٽي پيس. اهڙي ته ننڊ آئي جو 11 وڳي ڏينهن جو اک کلي.