جهاز اڏاڻو:
ڳالهه پئي ڪيم ته، جهاز ۾ ويهڻ کان پوءِ دروازا بند ٿيا ۽ ڪجهه دير بعد ڏيڍ وڳي ڌاري جهاز اڏامڻ لاءِ گرڙ پکي وانگر کنڀ کولي، پر سورڻ جي ڪئي. هن طرح جو ڪجهه پوئتي ٿيڻ کانپوءِ رن وي (جهاز جي ڊوڙڻ واري رستي) تي سوزوڪي جي رفتار رڙهڻ لڳو ته، جهاز ۾ اندر لڳل لائوڊ تان آواز آيو ته، “پاڻ عنقريب هوا ۾ اڏامڻ وارا آهيون، 4 ڪلاڪن ۾ جده هوائي اڏي تي پهچنداسون” اعلان ذريعي ٻڌايو ويو ته، هيء جهاز ڌرتي کان 7 هزار ميٽر جي مٿانهين تي اڏامندو ۽ پوءِ ڪجهه احتياطي تدبيرون به ٻڌايون ويون.
پوڻي ٻي (1:45) وڳي جهاز زمين ڇڏي باقاعده مٿي فضا ۾ اڏامڻ لڳو. اسان ان وقت ائين محسوس ڪيو ته ڄڻ اسان کي هوا جي هلڪي جهوٽي مٿي کڻي ورتو آهي.
چند منٽن لاءِ دريء مان هيٺ نظر ڪيم ته ڪراچيء جو شهر ۽ انهي جون محلاتون، پلازا ۽ فليٽس وغيره جيڪي عام طرح آسمان سان چوٽي گسائيندي نظر ايندا آهن سي ائين ڏٺم ڄڻ ڪي رنگين باڪس هڪ ٻئي سان قطار ۾ رکيا ويا هجن. انهن محلاتن وچان گذرندڙ ڪشادا روڊ ائين محسوس ٿيا، ڄڻ معصوم ٻارن راند ڪرڻ وقت پٽ تي ليڪا ڪڍي دل وندرائي هجي. چند منٽن کانپوءِ اهو محلاتن جو ڏورانهون ۽ بلندي کان نظارو پورو ٿيو ته، وري سمونڊ ۽ انهي ۾ هلندڙ آگبوٽ ۽لانچون شروع ٿيون. اهي آگبوٽ (بحري جهاز) وغيره ائين ڀانتم جو ڄڻ ٻارن جون ٺاهيل ڪاغذ جون ٻيڙيون هجن، جن کي ٻار طباق ۾ پيل پاڻي تي رکي آڱر جي لوڏي سان گهمائيندا آهن. انهي نظاري کانپوءِ هڪ ٻه ٻيٽ آيا ۽ پوءِ يڪو سمونڊ ئي سمنڊ نظر اچڻ لڳو.
جڏهن انهي سمونڊ کي مٿان کان شيشي واري دريء مان ڏٺم ته محسوس ٿيو ته، جيئن اسان زمين تي بيهي آسمان ڏي ڏسندا آهيون ته اسان کي آسمان بلوڪلر واري ڪشادي تنبو مثل نظر ايندو آهي ته، سمونڊ به ائين ئي لڳي رهيو هو. جيڪڏهن سوچبو ته انهن ٻنهي شين جو دنگ نظر نه ايندو. جيئن آسمان پنهنجي ڊيگهه ۽ ويڪر ۾ بي حد آهي تيئن سمونڊ به پنهنجي ڇيهه ۾ اڻ کٽ آهي ٻئي شيون خدا جي قدرت جو عظيم تخليقي شاهڪار آهن. اهو ئي سبب آهي جو قرآن پاڪ آسمان، زمين ۽ سمونڊ کي پنهنجي قدرت جي دليل ۽ نشاني طور بار بار دهرائي بيان ڪيو آهي. شايد زمين جي ماپ ممڪن ٿئي پر سمونڊ ۽ آسمان جي ماپ انساني طاقت ۽ وس کان ٻاهر آهي.