چند لمحن جي تون، بادشاهي نه ڏي
يا خدا ياخُدايا تباهي نه ڏي
ڪنهن جو ويساھ گھائي، بُلنديون ڇُهان
خواهشن جي اونهي دِل ۾ کاهي نه ڏي
منهنجي چپڙن جي لرزش، نه معني رکي
تون ته پنهنجو آن، اهڙي گواهي نه ڏي
مون کي صحرا ۾ پياسي، هرڻ وانگيان
هيڪلو ڏي ڇڏي، اهڙو راهي نه ڏي
تنهنجي دهليز تي ئي اچي ٿڪُ ڀڃان
منهنجي ڳولا کي ٻي جاءِ، ساهي نه ڏي
توکان غافِل رهي، هڪڙُو پلُ جيڪڏهن
اهڙي مُرده صِفت، دِل اِلاهي نه ڏي
جو نه سمجھي شِدت، پِياس جي يا خُدا
منهنجي ڌرتيءَ کي، بيحِس درياهي نه ڏي
جيڪو تاريڪ راتين، ۾ پردو ڪري
چنڊ جهڙو تون ’ساحر‘ کي ماهي نه ڏي