لُڙڪن جي ڪھڙي قيمت، بھتر اُگھي ڇڏيون
بيڪار سرد آھُون، دِل ۾ رکي ڇڏيون.
توھين ٿي بشر جي، غيرت جي نانءَ تي
اھڙي سماج کي آ، تيلي ڏئي ڇڏيون.
دوکن جي آ تِجارت، پٿر جي شھر ۾
ٺوڪر ھڻي آ دِلبر، اھڙي گلي ڇڏيون
ٽُڪرن پيا قتل ٿيون، جاھل، جلاد کان
سُقراط جان آ زھر جو، پيالو ئي پي ڇڏيون
دنيا نه بِهشت ٿيندي، ننڍڙي عمل سان ليڪن
پنھنجي حِصي جا ڪنڊا، گس تان کڻي ڇڏيون
جيئڻ جبرُ برابر، ٻوڙي سماج ۾
انڌن اڳيان آ ڏيئو، ٻاري سکي ڇڏيون
ماٺار جي سمُنڊ ۾، ھلچل کڻي نه ٿئي
ٿڌڙو کڻي آ ساھ جو، ڪنڪرُ ھڻي ڇڏيون
رستن جون رول پايون، ھاڻي ڪيون به ڇو
اخبار مان ذِلت جو، نقشو پڙھي ڇڏيون
پنھنجي مِزاج جي آ، دنيا رھي ڪِٿي
دنيا ڇڏيون يا ”ساحر“، پنھنجي خُودي ڇڏيون