بي چين رُوح ۾ ٽُٽل، سپنن جو رقصُ ھو
پرکيو ﻧﻪ تو نِگاھ ۾، شيشن جو رقصُ ھو.
مايوس ڇوري ٻار جان، ميريون عِمارتون
پُتلين جيان ئي شھر ۾، رستن جو رقصُ ھو
دل جي قتل تي تو ڪيو برپا جشن پرين
محڪُوم قوم جان منھنجو، ٽانڊن تي رقصُ ھو
آواز جي قتل سان گڏ، نچڻي مري وئي
رت جو ڦُڙو ڦُڙو لڳو، گُھنگُھرن جو رقصُ ھو
ھُٻڪار لال خُون جي، پکڙي ننگر ننگر،
مقتل ۾ رات ديس جي جوڌن جو رقصُ ھو
آتش فشان ھُيس پرين پنھنجي وجُود ۾
تنھنجي اڳيان نصيب جي ليکن جو رقصُ ھو
تنھنجو اياز حُسين* مون، سپني ۾ ھو ڏِٺو
جنھن جي قبر تي، باوضو، فرشتن جو رقصُ ھو
معنائون منھنجي شھر کان، جيئڻ جون گُم ٿِيون
’ساحر‘ گلين ۾ ﭼؤ ڏسان، ڪتبن جو رقصُ هو
ــ اياز جانيءَ جو فرزند جيڪو وقت کان پهرين مرجھائجي ويو