فِضا جي سوڳ مان دِل جي ڪهاڻي ڳولي وٺندي آ
نظر خوشبوءِ جي ماتم مان، مِياڻي ڳولي وٺندي آ
مان واڻيا ڪيترو لِڪ ۾ خواهش جي کٽولي هوءَ
اکين مان هر اُڻت دِل جي، سِياڻي ڳولي وٺندي آ
جھُڪيل نظرُون ئي رکندي آ حياءَ جي چائنٺ پر ڪڏهين
لتاڙي ڪو مُحافظ جان، وراڻي ڳولي وٺندي آ
بزم جي بيقراريءَ کان، بظاهِر هوندي اڻ ڄاڻو
ڪندي ڪنهن موڙ تي شمع ، پُڄاڻي ڳولي وٺندي آ
هُجي نِجُ شهد جان چاهي، وچان رشتو مگر دنيا
مُقدس ماءُ جي ٿڃِ ۾، به پاڻي ڳولي وٺندي آ
جُهڳيءَ ۾ ڪاڄُ اوندھ جو متل هر رات هوندو آ
ڇِلر ۾ چنڊ جو تجلو، مُهاڻي ڳولي وٺندي آ
عيان دِل جي تباهي تون، نه چهري تي ڪجان دنيا
متن عُنوان مان خط جو، اياڻي ڳولي وٺندي آ
گدائي منهنجي خِيالن جي فقيرن جي بسيرن مان
نظم جي تاج لئه ’ساحر‘، ڪا راڻي ڳولي وٺندي آ