يادِ ناھي رات ھُو، گھائل اکيون ڪنھن جون ھُيون
ڪنھن سُڃي ڪشڪول جان، سائل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي ڪنھن جي يادُن، جو اجھو ھو ھمسفر
برپٽن جي پنڌ ۾ بادل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي ميگھه ڇانيل، ھو فضا ۾ يا ڪجل
بُوند جون سکيون بڻيل، ڪويل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي ڪنھن جي زُلفن، جي پناھُن ۾ پُڳس
تير جان تاڻيل مگر، قاتل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي سمُنڊ ڳاڙھا، لُڙڪ ڪنڌيءَ تي ھُيا
يا نه آلي ريت تي مشعل، اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي ديپ جان، سنگيت جان يا ميت جان
رُوح منھنجي ۾ رتل، پل پل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي ڪيرُ وِڇڙيو، درد جي سڪرات ۾
پياس جي صحرا ۾ پر، ٿاڌل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي ڇِرڪ کائي، ڇو اُڏيا پوپٽ پکي
سانت ۾ ھلچل بڻيون پايل اکيون ڪنھن جون ھُيون
يادِ ناھي عِشقُ ”ساحر“، عِشقُ ھو يا آڳ ھو
رُڃ جي درياھ ۾ ساحل، اکيون ڪنھن جون ھُيون