يادُن جي پيچرن تي، بيڪل اُداس مونکي
بارش ڪري وئي آ، خُود سان شناس مونکي
بي چين سمُنڊ ۾ مان، اڻ پُوري لهر آهُيان
ڪنهن جا قدم چُمڻ جي، اڻجھل آ آس مونکي
مُرڪن جا پٽ هُن لئه اُڻندي ڪڏهن نه آيو
ريشم ڪيئن جان پل کن، خُود تي قِياص مونکي
وکري پئي آ گھر ۾، يادُن جي ريزگاري
سگريٽ جان ڇِڪي ٿي رمجھم اُماس مونکي
تاري کِڙيل جان آئون، ڀٽڪيل فِضا ۾ آهيان
گھُوري ٿو اوپرن جان، منهنجو آڪاس مونکي
سارنگ جي تشنگي مون، چوڙي آ هيڪلو ئي
خواهش وصل جيءَ اوڍي، تنهائي پياس مونکي
گُھرندي دُعا چپن جون ريکائون نورُ بڻيون
پهتل وليءَ جو پرتوو، ڀاسيو رقاص مونکي
ڪنهن جا اڌُورا سپنا پُورا ڪيا ته ’ساحر‘
اوبر بدن جو مِليو، اوڇڻ لِباس مونکي