سُندر نفيس ڪومل ، دِل ڪش رنگين چهرا
ڇا ڇا ڪري سگھن ٿا، ڪافر حسين چهرا
سجدي ۾ مون وڃڻ کان، پهرين اِهو نه سوچيو
سُورج جو پرتوو هِن، بنجر زمين چهرا
ناڪام ٿي مون چاهيو، لهرُن کي پايان ڀاڪُر
مُرڪيا ٿي زندگيءَ جي، جھُومر جبين چهرا
برباد دِل جو قِصو ڇيڙيو جي گيت ۾ مون
بدنام ٿيندا مُهذب، پردا نشين چهرا
پُختو خدا تي اڳ کان، ايمان ٿي وڃي ٿو
قُدرت مٿان بندي جو، فِطري يقين چهرا
رنگن جون ڪائناتون، مسڪن هِنن جو ڪڏهين
پنهنجي وجُود اندر ، گوشه نشين چهرا
ويسر جو واءُ گھُلندو ڪڏهين نه آ هِنن تي
ڌڙڪن جيان رهن ٿا، دِل ۾ مڪين چهرا
پهرن جا پهر ويهي، پنهنجي ئي ڪن تپسيا
پُوڄاري آرسيءَ جا، ساحر سنگين چهرا