ٽُٽل دِل جي ڪليسا جو، پرين ملبو نه ٿيندو آ
سواءِ بارش جي نيڻن جو، عُمر ورثو نه ٿيندو آ
ڀلي پٿر جي مُورت جي، ڪري پُوڄا هُو ديوانو
نظر ايندڙ خُدا کي پر، ڪڏهن سجدو نه ٿيندو آ
سفر ۾ جيسين فِطرت جي مُطابق ٻيئي هلندا هِن
ڪوئي ڀي چنڊ سُورج ۾ تيسين جھڳڙو نه ٿيندو آ
بِنا مُورت جي مندر آ اُهو انسان دُنيا ۾
جنهين جي دِل ۾ چاهت جو، ڪڏهن واسو نه ٿيندو آ
صُبح ۽ شام جان اڻ کُٽ بظاهر فاصلو هوندي
نديءَ جي ٻن ڪِنارن جي، وچان پردو نه ٿيندو آ
لڪيرُن سان ايئن اُلجھڻ منجھان ورڻو به آهي ڇا
ڳڙيل لُڙڪن جو اکڙين سان ڪوئي رِشتو نه ٿيندو آ
هي تنهنجي سوچ جو سينور، تنهنجي لهجي مان پڌرو آ
هميشه دِل جي ڌرتيءَ تي، چريا ڪاڇو نه ٿيندو آ
ضرُورت سڀ کي هوندي آ، ٿئي ٿو ضبطُ ڪنهن ڪنهن ۾
چيو ڪنهن آ توکي ’ساحر‘، درياھ پياسو نه ٿيندو آ