تو مُڙي ھڪڙي نظر ڏِٺو نه ھو
بارشُن کان پوءِ گھر ڏِٺو نه ھو
دِل چيو ۽ پير ٿي پيا پيچرا
پيار جو پھرين سفر ڏِٺو نه ھو
اڻ گُھريو ئي تنھنجو آءُ ٿي ويسُ
بيوسين جو دِل ننگر ڏِٺو نه ھو
بادلن جي اوٽ کان ٻاھر ڪڏھن
چنڊُ مون ساري عُمر ڏِٺو نه ھو
دردُ ڇاھي ۽ خوشي ڇاھي ڪڏھن
دِل وڃائي ڪو وکر ڏِٺو نه ھو
نيڻ جنھن جي خواب ۾ مھڪيل ھُيا
ساڀيان اُن کي مگر ڏِٺو نه ھو
نانءَ جنھن جي سان ڀُلي ترتيب دِل
اُن پري پيڪر کي پر ڏِٺو نه ھو
پير جي زخمن کان پُڇ ’ساحر‘ ڪڏھن
تو ڏي ايندي مون پٿر ڏِٺو نه ھو