تنهنجو لهجو جڏهن دوست خنجرُ نه هو
ڀُڄُ منهنجي نِگاهن جو منظرُ نه هو
موسمن جي سفر ساڻ بدِليو هُيو
بيٺي پاڻيءَ جيان وقتُ وينجھرُ نه هو
هيکلائي هُئي توکان پهرين مگر
ڪنهن ڏُهاڳڻ جيان منهنجو اندرُ نه هو
درس ڏي ھا محبت جي معراج جا
شھرُ درويشُ صُوفي قلندرُ ﻧﻪ ھو
بي قرارين جو جھنگُل ھو ڦھليل اڳيان
اِنتظارن جي موسم کي بندرُ ﻧﻪ ھو
ھڪڙي نانگڻ بدن ڀيليو رات ڀر
سانت دِل جو گھڙي کن سمندرُ ﻧﻪ ھو
تنھنجي نيڻن ۾ سُرمي جو سانوڻ ڏسي
ياد مونکي رھيو دِل جو کنڊرُ ﻧﻪ ھو
چوڏسائون مھڪ ڦھلي لوبان جي
دُور تائين مگر ڪو ﺑﻪ مندرُ ﻧﻪ ھو
تنهنجي وحشي پڻي تي چيو آسمان
اھڙو سفاڪ ’ساحر‘ سِڪندرُ ﻧﻪ ھو