خاموشيون ﻧﻪ اوڍيو، ڪتبا ﻧﻪ ٿيو قبر جا
نيشان ڪجهه ته ڇڏيو، پويان ڊگھي سفر جا
پڃري ۾ رکندا ناھيون، ڪنھن جي به آجپي کي
قائِل اسين ﻧﻪ آھيون، ڪمزور تي جبُر جا
ايندو اگر مسيحا، مصلُوب اڄ به ٿيندو،
ڪوڙھيو سماج ساڳيو، جاھل ڌڻي شھر جا
ڪاغذ جي ويس ۾ تون، ڳالھيون ﻧﻪ ڪر ڪُنن جون
ڪچن رنگن سان ناھن، گھر ڳولبا ڪڪر جا
رنگين پيچرا ھِن، چاھت جا دوست ليڪن
راُتيون سڀئي رُداليون، ۽ ڏينھن ڪُل قھر جا
ڪولھڻ جي ھٿ لِڦن تي، ميڙو آ پوپٽن جو
موتين جيان ٻرن ٿا، ڳل تي ڦُڙا پگھر جا
جِھرڻا ڦُٽي پيا ھِن دِل جي اُداس رِڻ تي
نھٺي نِگاھ ڳھريا جُھوپا ڪلاش ٿر جا
’ساحر‘ اُھو ئي پِياسو درياھُ آ ازل کان
جل ٿل ها ڪيئي ڀيرا رستا ٿيا کير ٿر جا.