رات ڀِنل آ آءُ اڪيلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
تون به وِٿورو دردن ميلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
ڪنھن ﻧﻪ گھڙي کن آٿت آڇي، ڇانو ٿڌيءَ لئه ڀٽڪي ساٿي
جيئن گھڙو دِل ڪوئي ڀيلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
جام مٿان ٿو جام کي چاڙھيان، تو بن ٽانڊن تي ٿو گھاريان
سوڪ جو سانوڻ رُڃ جو ريلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
واچُوڙن جيان پاڻ کي روليان، وستيون واھڻ توکي ڳوليان
گُونگيون گليون ، وقتُ اويلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
پاڳل سمجھي ڇيڙي دنيا، آءُ نِماڻو ڪنھن کي دانھيان
شھر ستمگر ۾ ھان نويلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
جُھڙ ڦُڙ جي جھانجھر ۾ پڄُران، تتل واريءَ وانگي اُڏران
سِپرينءَ سارون ٻٻرن ٻيلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
رات کُٽي ٿي مڌ خاني ۾، ڏينھُن لھي ٿو ويراني ۾
ڳهريل راُتيون ڳاٽ ڳھيلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان
مُرڪ چپن کان اوجھل مُومل، ’ساحر‘ڄڻ آ روجهه اُڃايل
کُهنبي واري پنڌُ ٿريلو، چنڊُ لِياڪا پائي جُھڙ مان