تو ڪنگڻ جي اڌ ۾ مھتابُ ڏِٺو جانان
مون چنڊ جي چوِٿينءَ کي بيتابُ ڏِٺو جانان
پيرن جي ريشم سان تو ڍنڍ جي پاڻيءَ کي
ھڪ شام ڇُھي پل ۾ سيلابُ ڏِٺو جانان
مُسڪان جي سرگم سان دِل ڀئونر ڪري منھنجي
منظر پوءِ نِگاھن جو سُرخابُ ڏِٺو جانان
تو نيل ڪنول اکڙيون سُرمي سان پرڻايون
مون رِم جِھم ھو دِل جو تالابُ ڏِٺو جانان
ھڪ ڀيڙ ۾ پُرزا ٿيو ھو ساٿ جو ڪنگڻ پوءِ
مھتاب ﻧﻪ اکڙين ھو نايابُ ڏِٺو جانان
لوھارُ ڪيو مون کي حالات جي گردش تو
حيرت جي جزيري جان ھر بابُ ڏِٺو جانان
تون مون ۾ تلاشين ٿي ساحل جون سرگوشيون
مون تو ۾ ﻫﻤﻴﺸﻪ ئي گردابُ ڏِٺو جانان
فُرصت جي ھُجئي ’ساحر‘ تڪميل ڪري اُن جي
لھرُن تي اڌُورو جو ھو خوابُ ڏِٺو جانان