ڀِنو هان پيار تنهنجي جي پِرين ڀرپُور بارِش ۾
نِپُوڙي رات ساري تو، ڏِنا انگُور بارِش ۾
سڄڻ جي ساھ جا سرگم ڪهين کي ساھ کان ويجھا
جُھريا ڪنهن درد وندي جا، مگر ناسُور بارِش ۾
هُئي گھنگُھور موسم ۽، انڌيرو هو قبر جهڙو
تڏهن هو چنڊُ منهنجي گھر، ٽِڪيو مجبُور بارِش ۾
رڳُن ۾ خُون جي بدلي، کپُر ها رات ڀر کيڏيا
وِصل جو گيتُ تو ڇيڙيو کڻي تنبُور بارِش ۾
گھران پُوڄا جي نيت سان، وئي مندر ٿي ديوي پر
اُجھاڻيس واءَ ۾ ديپڪ ، ڀِنس ڪافُور بارِش ۾
اُنهن جي درد جو ڪاٿو، اُٿل درياھ ئي ڄاڻي
هُجن ٿا جن کان وڻجارا، پيارا دُور بارِش ۾
لٿيون ٻِن آبشارن جان نِگاهون دِل جي واديءَ ۾
حِجابن جون هڙون کُليون ٿيا چپ چُور بارِش ۾
بهارُن ۾ ڪليءَ ڪنهن ڏي، نه تاڻيو ڀئونر آرائڻ
ڇڻيو آ ڇانڌ تنهنجيءَ تي ، ساحر ٿي ٻُور بارِش ۾