خواھشن جو ٽياسُ ھو منھنجا پرين.
سمُنڊ دِل جي پِياس ھو منھنجا پرين.
نِنڊ ڪنھن نخريل جو ماڻو هُئي
بِسترو بنواسُ ھو منھنجا پرين.
زندگي هئي ڪنھن ڀِڪارڻ جون اکيون،
دردُ ئي ميراثُ ھو منھنجا پرين.
سوڳ جو نيرو وڳو هئي ڪائنات،
پيار جو اِتهاسُ ھو منھنجا پرين.
رات هئي يا ڪنھن پِنڃاري جي اڏي
ھرڪو پل بي قياسُ ھو منھنجا پرين.
ڍيرُ ھو بارُود جو ڄڻ جنھن مٿان،
پل ﻧﻪ ڪو آساسُ ھو منھنجا پرين.
ھڪ عجب خوشبوءِ هئي ماحول ۾،
تنھنجو ئي احساسُ ھو منھجا پرين.
پير اُکڙيا ڀونءَ تان منھنجا جڏھن،
اوپرو آڪاسُ ھو منھنجا پرين.
مُرڪ جي ’ساحر‘ اِھا ﻣﻌﻨﻰ هئي،
زھر ۾ ميٺاسُ ھو منھنجا پرين.