زندگيءَ جي ڪٺن، پيچرن تي ٿڪل، قافلن سوچيو
پنڌُ ڪيڏو اڃا، روشني آ پري، فاصلن سوچيو
لال فولاد جان، زندگي آ ڪٽي، ھِن بيابان ۾
شخص ھي آ جُڙيو، ڪھڙي مِٽيءَ منجھان بادلن سوچيو
کوڙ آيا ويا، مُنڪرن جا ڪٽڪ، رھزن جا جٿا
سِنڌ بيٺي اُتي، آ صدين کان اٽل، مشعلن سوچيو
ھڪ ڊِگھي گُھور ۾، ڇا ٿو جانچي چريو، شام جو سمُنڊ تي
ڇِرڪ کائي ھُيو، لھر جي ڇُھاءَ تي، پايلُن سوچيو
شام ذردي وئي، رات آئي انڌي، ڄاڻ ناھي اڳيان
ايندو ڪھڙو صُبح، ديس درياھ تي، ساحلن سوچيو
ھي ھوا ۾ سُڳنڌُ، اڻ ڇُھيو ٿو گُھلي، باوضُو آ فِضا
ڪنھن آ آرسُ ڀڃي، ساھ ٿڌڙو کنيو، آنچلن سوچيو
چنڊ اُڀري لٿا، سجَ شامون ٿيا، برف پگھري گھڻي
ھاءِ ڪھڙي سبب، وقتُ سُلجھي نٿو، مرحلن سوچيو
رات تاريڪ جي، گرڀ مان سِج نئون، اوس وٺندو جنم
جُستجوءِ شرط آ، پير پُختا ھُجن، حوصلن سوچيو
چنڊُ ويو منڊجي، سج کي ٿي گِرھڻ، وقتُ وِيو برفجي
مون کي ’ساحر‘ جُدا، ھو مِٽيءَ کان ڪري، قاتلن سوچيو