جذبات جي سفر ۾ احساسُ ناهي ٿيندو
ڌرتيءَ جو دوست ڪڏهين آڪاسُ ناهي ٿيندو
دُک جي ڪٺور موسم، بيحد خوشين جي رُت ۾
سُرمي جو دوست اي دِل، الماسُ ناهي ٿيندو
اُسري شفاف جر يا سينور ۾ پر ڪنول کي
احساسُ گندگيءَ جو ڪو خاص ناهي ٿيندو
پيرن کان گھينگھرن پُڇيو چوي ٿو زاهد
قلندر جو رُوپ ڪڏهين، رقاصُ ناهي ٿيندو
مرمر جو تاجُ ڏِسندي، محسُوس ٿئي ٿو گويا
نِرڌن جي پيار کي ڪو، اِتهاسُ ناهي ٿيندو
تاريخ جي تسلسُل وحشي جبر لئه ڪافي
هڪ ورق جو ته يارو، اِڀياس ناهي ٿيندو
مُورت حسينا ڪنهن يا، ڀڳوان جي پٿر مان
ٺاهيندي سنگ گر کي ڪو قياسُ ناهي ٿيندو
بي حِس متان تون سمجھين، سو شخصُ سادا ساحر
چهري مان جنهن جي پڌرو، بنواسُ ناهي ٿيندو